Peru is toch een warm land...?

Voor mijn gevoel is het al enige tijd geleden dat ik het laatste verslag geschreven heb. Toch is dit pas 7 dagen geleden. Ondertussen hebben we veel gedaan en meegemaakt. De nachtbus is overleeft, de bruiloft en doop zijn al achter de rug en de Condors zijn bewonderd.
Mijn vorige verhaal eindigde in Nasca, alwaar de Nasca lijnen bekeken konden worden met een piepklein vliegtuigje. Dit avontuur heb ik niet meegemaakt. Ik zag het niet zitten om in zo´n klein voertuigje te stappen en daar allerlei bochten te moeten ondergaan om de lijnen te bekijken. Deze beslissing had ik al genomen na het zien van Peking Express en ik heb geen moment spijt gehad van deze beslissing. Een aantal mensen zijn niet lekker uit het vliegtuigje gestapt. De mensen die wel geweest zijn vonden het zeker de moeite waard, maar hebben wel hun best moeten doen om hun ontbijd binnen te houden. Ik heb gezellig met mijn moeder in het zonnetje gezeten. S´middags hebben we nog een aantal opgravingen in de omgeving bekeken. Peru bestaat uit 3 zones: de woestijn (vanaf de kust tot de bergen), de bergen (de Andes) en de jungle. In de woestijn zijn vele graven ontdekt waarvan de inhoud nog goed bewaard is gebleven. Het bleken voornamelijk mensen vanuit de bergen te zijn geweest, die de doden in de woestijn begroeven.
De nachtbus naar Arequipa vertrok pas om 11.00 uur s´avonds waardoor we na de excursie nog een flink aantal uur moesten wachten. Een aantal van ons zijn nog even Nasca in geweest om toch nog een beetje van het straatleven daar op te snuiven. Nasca is niet groot, maar best leuk om even doorheen te lopen. Het leukste was nog wel de taxi chauffeur duidelijk maken waar we heen wilden, zodat beide taxi´s op dezelfde plek uitkwamen.
Over de nachtbus naar Arequipa kan ik kort zijn. Ze zijn niet gemaakt voor lange Hollanders. Het is op zich een confortabele ruime bus, maar slapen hierin was niet echt mogelijk. Ondanks het feit dat we een uur te laat vertrokken waren we toch nog om 8.00 uur aan in Arequipa. Nicolas stond ons daar op te wachten (Monique, Nicolas en Alex waren in verband met de bruiloft een dat eerder vertrokken). Kitty was die dag jarig en als verassing had hij een bandje geregeld. Een grote verassing voor Kitty. Dat was dus op het busstation muziek en dansen. Niet alleen wij vonden het leuk, maar vele omstanders hebben ervan meegenoten. Het bandje is zelfs zover meegegaan, dat er ook in de lobby van het hotel nog gedanst is.
Het hotel in Arequipa lag midden in het centrum. Arequipa heeft een heel mooi plein met daarom heen allemaal leuke winkelstraatjes. Na even opgevrist te zijn, snel winkelen. Omdat ik in de kerk getuige was voor Monique, moest ik helaas betijds weer teug zijn in het hotel. Ik werd echter pas 1,5 uur later opgehaald dan dat afgesproken was en achteraf had ik niet eens hoeven komen, want voor de administratie van de Kerk mocht ik geen getuige zijn, ik was familie. Achteraf bleek dat ik geen administratief getuige mocht zijn, maar wel voor God (rare mensen die Peruaanen).
Eindelijk de grote dag. Om 11.00 uur werd Alex gedoopt. Een korte ceremonie waar Alex helemaal niets van meegekregen heeft. Hij heeft van begin tot eind geslapen. Wel kennis gemaakt met de familie van Nicolas. Ze zijn een beetje verlegen. Gezien ze geen van allen Engels spreken, was communicatie lastig. Voor hen was het de eerste kennismaking met Alex. Al slapende kan hij op dat moment geen slechte indruk hebben achtergelaten. Na de doop nam nicolas ons allen mee uit eten. Een hele leuke tent waar het eten erg goed was.
s´Avonds om 19.00 uur was dan eindelijk de bruiloft. Monique en Nicolas waren beiden zenuwachtig. De dagen daarvoor hadden ze al meerdere gesprekken gehad met de Pastoor en de Nonnen. Als gevolg van deze geprekken waren ze beiden wel zenuwachtig wat de Pastoor nu allemaal zou gaan vertellen tijdens de dienst.
De dienst was volledig Spaanstalig. Voor het opstaan en zitten op de houte bankjes keken we steeds wat Nicoals zijn familie deed. Als zijn gingen staan, volgde wij en andersom. De strekking van de dienst heb ik nog een beetje kunnen volgen. Het ging over individuele karakters maar dat de liefde je toch altijd weer samenbracht.
Na de diest het feest. In een prachtige locatie die uitkeek over Arequipa werd het grote feest gehouden. Eten en drinken (heel veel Pisco...) volop. Het feest heeft uiteindelijk tot 3 uur s´nachts geduurd, echter om 2 uur ging er voor een aantal van ons het licht uit. Een aatnal zijn gebleven een aantal zijn met taxi´s naar het hotel gegaan. Feesten in Peru is anders al bij ons. Ze hebben daar de hele acond door een spreker die de liedjes aan elkaar praat met heel veel tekst. We hebben tientalle keren het bruidspaar gefeliciteerd en op het bruidspaar geproost. Jammer dat de rest van de tekst in het Spaans was, want voor ons Hollanders was het eerder storende dan leuk. Wij als Hollanders hebben nog met oranje klompen staan zingen. Een aantal typisch Nederlandstalige liedjes. De klompen zouden we uitdelen, maar die werden achteraf bijna van ons hoofd getrokken. Wel leuk dat ze zo enthousiast waren. De voorbereidingen en de uitvoering zijn (erg leuk) gefilmd, dus misschien zien een aantal van jullie het nog terug.
De dag na de bruiloft waren we allemaal eigenlijk wel weer vroeg op. Voordat we s´middags een excursie zouden gaan doen hadden we allemaal nog onze eigen plannen. Ik heb samen met Mireille en Ruud klooster bekeken. S´Middags hebben we omgeving van Arequipa bezocht. Een aantal mooie plaatjes geschoten van de bergen en de omgeving.
De volgende dag moesten we helaas Arequipa verlaten. Op weg naar chivay. Dit plaatsje ligt in de Colca Canyon. Dit is de een na grootste canyon in de wereld. De Colca Canyon is voornamelijk bekend om het feit dat je hier condors kunt zien. Om Chivay te bereiken hebben we de 4800 meter gepasseerd. Arequipa ligt op 2300 meter, waardoor we een flink stuk moesten stijgen. Echt ziek ben ik niet geweest, echter hoofdpijn is iets wat ik wel aan deze hoogtes overhou. Het belangrijkste dat ik van Chivay zal onthouden is de kou. 2 fleecetruien, een trui met lange mouwen een een t shirt leverden nog steeds niet de gewenste warmte op. Ondanks het feit dat de lodge er erg leuk uitzag, was het er koud. We hebben we geslapen op 2 wollen dekens, een sprei en een donzen dekbed. Daarnaast kregen we vanuit de lodge nog een kruik mee voor in bed(Brrrr, waar is ons lekker warme kikkerlandje). De eerste avond zijn we nog naar een hot spring geweest. Baden van 36-38 graden Celcius. Dit was wel lekker. Even helemaal ontspannen in zulk lekker warm water.
De volgende ochtend moesten we om 5 uur op om naar de Condor Valei te gaan. Al bibberend om 6 uur in de bus. Om half negen waren we op het punt waar de condors zich met de ochtendthermiek zich naar boven laten zweven. Het beeld dat we hier gezien hebben maakte de kou wel goed. Wat een prachtige vogels. Helaas werd Monique te ziek om verder te gaan, dus moesten we terug naar het hotel. Monique in het plaatselijke ziekenhuis aan een coctail en wij wachten op haar terugkomst. Zij is bij terugkomst in het hotel in haar bed gekropen en wij zijn uit eten gegaan.
Vanuit Chivay zijn we vertrokken naar Puno. Moesten weer over het 4800 meter punt heen. Ondertussen had mijn hoofd het opgegeven. Die hoogteverschillen kon hij niet meer aan. Had al een pilletje genomen tegen hoogteziekte, ben door Nicolas nog volgepropt met aspirine en moest coca bladeren gaan kauwen. Die coca bladeren smaken naar rauwe boerenkool, bah. Het hielp echter wel. Een ander gevolg is dat ik van de reis naar Puno weinig gezien heb. Ik heb voornamlijk liggen slapen of mijn ogen gewoon dicht gehad. De weg naar Puno toe moet erg mooi zijn geweest, maar veel er over vertellen zal niet lukken.
Morgen vertrekken we naar het titicaca meer. Daar overnachjten we 1 nacht. Ben benieuwd hoe koud we het daar gaan krijgen. Misschien komt het volgende verhaal wel weer uit Puno, anders wordt het Cusco.